فراخوانى مکرّر امامان به شرکت در مراسم عبادى، مناسک دینى ـ اجتماعى، تأکید بر حضور در جمعه و جماعت و فریضه حج، که تحت اشراف مخالفان و رقباى سیاسى ـ فکرى و احیاناً دشمنان اهل بیت بوده بر کسى پوشیده نیست. به علاوه، توجه آن بزرگان به عنصر عام امر به معروف و نهى از منکر را باید از جمله راهکارها و زمینه هاى رسیدن به امر مهم وحدت دانست. در این جا به گزارش مختصر هر یک از موارد آن مى پردازیم:

الف) شرکت در نماز جماعت مخالفان مذهبی:

در سخنان اهل بیت درباره شرکت در نماز جماعت با مخالفان مذهبى و حتى امامت و اذان گویى براى آنان تأکید فراوانى شده و بى رغبتى نسبت به حضور در جماعت مسلمانان و اقامه فردى نماز موجب بى ارزشى عمل به حساب آمده است. (1) اینکه در پاره اى از احادیث، نماز با مخالفان موجب بخشش گناهان و همانند نماز با رسول خدا در صف اوّل جماعت دانسته شده، حاکى از آن است که این دستورات، موقتى و با هدف ظاهرسازى نبوده است (2) در روایتى از امام پرسیده شد که آیا ازدواج و اقامه جماعت با مخالفان مذهبى درست است یا خیر. امام در پاسخ فرمود که اگر چه این کار براى شما مشکل است، بدانید که پیامبر (ص) با کسانى که شما آنها را قبول ندارید ازدواج کرده و على (ع) نیز پشت سر خلفا نماز خواند.(3)

ب ) فریضه حج

امام خمینى(ره) معتقد است که امامان شیعه، همواره با مراسم عبادى اهل سنّت همگام بوده، و در وقوفین حج و یوم الشکِ رمضان با آنان مخالفتى نکردند. این در حالى است که به طور مسلم گاهى اختلاف دیدگاه پیش مى آمد. امامان هیچ گاه اعمال خود را در خفا انجام نمى دادند. گزارشى نیز از مخالفت و قضا کردن آنان به ما نرسیده است.(4)

آن بزرگان اندیشه تقریبى خویش را در فریضه حج از همه بیشتر نمایان ساخته و به آن به مثابه یک امر فرامذهبى مى نگریستند. آن بزرگان نه تنها خود همواره و با پاى پیاده در این عبادت دسته جمعى و با امارت مخالفان شرکت مى کردند، بلکه آن را جهاد ضعیفان و شیعیان و از اسباب شناخت مسلمانان نسبت به یکدیگر و عمیق شدن پیوند اجتماعى آنان دانسته و ترک آن را همسان با کفر و ارتداد تلقى مى کردند. (5) با توجه به اهمیت و برکات مادى و معنوى این فریضه، و از جمله نقش برجسته آن در وحدت مسلمانان بود که آن بزرگان انجام آن را موجب تقویت و برپایى دین و نیز خلاصى دین داران از آتش جهنم و ترک آن را از گناهان نابخشودنى مى دانستند.